دانـلـود تـحقیـق بـا عـنـوان، توبه و جایگاه آن در عرفان، بخشی از متـنِ ایـن تـحقیـق : آنگاه که جان و جهان در سکوت نیستی و پوچی خزیده بود طنین نخستینی که در فضاهای عدم کاینات پیچیده سایش قلم بود بر لوح آفرینش خداوندی.و دستان نقاش خالقی که پهنة هزار نقش خلقت را به تصویر می کشید، اول آفریده را قلمی تراشید که بر آنچه می سرایید و می نوشت، سوگند گفته بود که:«نْ وَالْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُون»آنگاه که سنگ های حراء، متبرک به گامهای هاشمی مردی شد که به خلوت نبوت کردگار می شتافت، نوایی از افلاک، آسمان تیره از جهل خاک را شکافت ... و پیامبری در آغوش وحی به خواندن و آموختن تلکم کرد که: «اِقْرَأَ بِاْسْمِ رَبِکَّ الَّذِی خَلَقَ»و رشحة قدس احدیت، اعجاز آخرین دین را به صفحه صحفه کتابی نگاشت تا مسلمین آیینش بدانند که تعبد و تسلیم در تعلم است... توبه و جایگاه بلند آن در عرفان(?) یکىاز مباحث مهم درعرفان عملى و مقاماتالعارفین توبه است. توبه گرچه در نظر مفسران، علماى علماخلاق، متکلمان و محدثان از جایگاهى بلند و ارزشى والا برخوردار است اما عارفان و صوفیان توجه&rlm ...
چهارشنبه 9 مهر 1399 ساعت 10:41
دانـلـود تـحقیـق بـا عـنـوان، توبه در فلسفه اسلامی، بخشی از متـنِ ایـن تـحقیـق : انابه یا بازگشت از گناه قاعده آن است که بشر مطابق قانون فطرت و مقتضای عقل پیوسته در راستای بندگی خدای بزرگ و مهربان گام بردارد و مطیع باشد اما علی رغم آن وظیفه به خطا می رود و گناه و معصیت می کند .اینک خلق حسن و خصلت نیکوئی انسانی می طلبد که در گناه و انحراف اصرار نورزد و در هر موقعیتی که هست انحراف و گناه را متوقف کند و برگردد که در علم اخلاق این توقف و بازگشت به اصل عبودیت را توبه می نامند .توبه از خصلتهای بسیار پسندیده و مطلوب است و حاکی از سلامت نسبی روح تائب می باشد یعنی نشان می دهد که فرد گناهکار هر چند معصیت کرده و از راه مستقیم منحرف شده اما وجدان فطری او منتفی نشده است و سر انجام به زشتی اعمال خود توجه نموده و از ادامه گناه منصرف شده .معاویه بن وهب قال سمعت ابا عبدالله یقول : اذا تاب العبد توبه نصوحاً احبّه الله فستر علیه فی الدنیا و الاخره فقلت : و کیف یستر علیه ؟قال : ینسی ملیکیه ماکتبا علیه من الذنوب و یوحی الی جوارحه اکتمی علیه ذنوبه و یوحی الی بقاع الارض اکتمی ما کان یعمل علیک من الذنوب ...
چهارشنبه 9 مهر 1399 ساعت 10:39