تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم

تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم

توضیحات:

تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم، در قالب فایل Word.

تحقیق در مورد معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم (هوشنگ سیحون ، حسین امانت ، عبدالعزیز فرمانفرما).

از زمان ورود معماری غرب به ایران و یا به عبارتی از اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، تلاش تعدادی از معماران مطرح کشور ما بومی کردن و ایرانی نمودن این سوغات فرنگ بود. یکی از دوران‌های شاخص تلفیق معماری غرب و ایران از آغاز دهه‌های سی و عمدتاً در دهه چهل و پنجاه شمسی در زمان سلطنت پهلوی دوم بوده است. در این زمان تعدادی از معماران برجسته ساختمانهای مهم و ارزشمندی را طراحی کردند که در آنها به شیوه‌ای بدیع و ترکیبی زیبا، تلفیق این دو معماری به صورت کاملاً متفاوت صورت پذیرفت.در این نوشتار سعی شده ضمن بازشناسی کلی خصوصیات معماری نوگرا در دوره ی پهلوی دوم ، به بررسی شاخص ترین بناهای طراحی شده توسط استاد هوشنگ سیحون و حسین امانت و وعبدالعزیز فرمانفرما که بر اساس این سبک ساخته شده اند، بپردازیم.

دغدغه ی ایجاد کیفیتی مطلوب در فضای معماری به عنوان، یکی از اصلی ترین اهداف معماران، توجه آنان را به شیوه هایی جلب کرده که متکی بر تجربیات بشری و تسلسل هویتی دستاوردهای انسان با نسل های پیشین و پیشدانسته های اوست. این خاطرات و انباشتهای ذهنی با رجوع چندین باره، تقویت شده و زبان الگوهای معماری را تبیین میکند.

پس از وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 اکثر معماران این سبک به خارج از کشور رفتند. در طرح‌های آنها پس از این زمان، ایده معماری نوگرایی ایرانی دیده نمی‌شود. لذا سال 1357 را می‌توان سال پایان این سبک نامید.

فهرست مطالب:
مقدمه
بررسی موردی آثار مهندس هوشنگ سیحون
بررسی موردی آثار مهندس حسین امانت
بررسی موردی آثار مهندس عبدالعزیز فرمانفرما
نتیجه گیری
منابع

تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم

تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم

توضیحات:

تحقیق معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم، در قالب فایل Word.

تحقیق در مورد معماران نامی ایران در دوران پهلوی دوم (هوشنگ سیحون ، حسین امانت ، عبدالعزیز فرمانفرما).

از زمان ورود معماری غرب به ایران و یا به عبارتی از اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، تلاش تعدادی از معماران مطرح کشور ما بومی کردن و ایرانی نمودن این سوغات فرنگ بود. یکی از دوران‌های شاخص تلفیق معماری غرب و ایران از آغاز دهه‌های سی و عمدتاً در دهه چهل و پنجاه شمسی در زمان سلطنت پهلوی دوم بوده است. در این زمان تعدادی از معماران برجسته ساختمانهای مهم و ارزشمندی را طراحی کردند که در آنها به شیوه‌ای بدیع و ترکیبی زیبا، تلفیق این دو معماری به صورت کاملاً متفاوت صورت پذیرفت.در این نوشتار سعی شده ضمن بازشناسی کلی خصوصیات معماری نوگرا در دوره ی پهلوی دوم ، به بررسی شاخص ترین بناهای طراحی شده توسط استاد هوشنگ سیحون و حسین امانت و وعبدالعزیز فرمانفرما که بر اساس این سبک ساخته شده اند، بپردازیم.

دغدغه ی ایجاد کیفیتی مطلوب در فضای معماری به عنوان، یکی از اصلی ترین اهداف معماران، توجه آنان را به شیوه هایی جلب کرده که متکی بر تجربیات بشری و تسلسل هویتی دستاوردهای انسان با نسل های پیشین و پیشدانسته های اوست. این خاطرات و انباشتهای ذهنی با رجوع چندین باره، تقویت شده و زبان الگوهای معماری را تبیین میکند.

پس از وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 اکثر معماران این سبک به خارج از کشور رفتند. در طرح‌های آنها پس از این زمان، ایده معماری نوگرایی ایرانی دیده نمی‌شود. لذا سال 1357 را می‌توان سال پایان این سبک نامید.

فهرست مطالب:
مقدمه
بررسی موردی آثار مهندس هوشنگ سیحون
بررسی موردی آثار مهندس حسین امانت
بررسی موردی آثار مهندس عبدالعزیز فرمانفرما
نتیجه گیری
منابع