از ریشه حرم گرفته شده که به معنای حرمت نگه داشتن است.(لغت نامه دهخدا) البته این واژه به معنای آن چه که هتک و شکستن آن ناروا باشد نیز آمده است.(صحاح اللغه) از این رو حرام هر چیز و یا کاری است که انجام دادن آن ممنوع و ناروا باشد و یا حرم هر جایی را می گویند که انجام دادن برخی از اموری که در جاهای دیگر جایز است ، در آن جا نادرست است.(مفردات راغب اصفهانی) حرمت شخص به معنای چیزی است که شخص از آن حمایت می کند و حریم شخصی نیز مواردی اختصاصی است که دیگران نمی توانند در آن دخالت کرده و وارد شوند. احترام در اصطلاح عرفی به معنای گرامی داشت و بزرگداشت و تعظیم شخص است که بی ارتباط به معنای لغوی آن نیست زیرا شخص ، جا یا زمان محترم دارای حرمت و حریمی است که حفظ آن لازم و هتک آن نارواست و هدف از آن رعایت حقوق بشر، احترام به ارزش های انسانی، روش و سلوک نیک در برابر شخص و اجتناب از توهین ، عقده و سایر رفتارهای غیر انسانی می باشد.. ناگفته نماند که واژه احترام به این معنا و مفهوم به صراحت در قرآن به کار نرفته است . به این معنی که هنگامی که خداوند نفس(انعام آیه)و یا خانه(مایده آیه)و یا ماه (توبه آیه )و ...